Learn Sahaja Yoga | Nabhi Chakra, Delhi 1983

Mooladhara and Swadishthan, Sydney 1981 The Vishuddhi Chakra, Delhi 1983

Nabhi Chakra, Delhi 1983 1983-01-31

Location

India

Talk duration

87'

Category

Public Program

Spoken Language

English

Audio

Available

Video

Available

Current language: Albanian, list all talks in: Albanian

The post is also available in: English, German, French, Bulgarian, Italian, Lithuanian, Dutch, Portuguese, Turkish, Chinese (Simplified), Chinese (Traditional).

Nabhi Cakra, Delhi (India) 31 Janar 1983

Muzika ishte shumë e bukur dhe ngritëse për të gjithë ju. Ndikimi i muzikës në Sahaja Yoga është i pamasë, dhe nëse një Sahaja Yogi këndon këngë është kaq e fuqishmë sa vëpron sinjë matra në qënien Time. Kështu që i jam shumë mirënjohëse Znj. Venogopalan për këndimin e një kënge kaq të bukur sot. Ajo më trazoi tërësisht. Më pas Gavin Brown ishte shumë i ëmbël. Ai është një anglez shumë i sjellshëm dhe një Sahaja Yogi mjaft i qëndrueshëm. Është një ndër të parët Sahaja Yogis perëndimorë që kam takuar.

Sot do ju tregoj rreth Cakrës Nabhi që merret me ndershmërinë e të kërkuarit. Cakra Nabhi është qëndra që kontrollon apo që shfaqet jashtë si Pleksusi Diellor [1] . Cakra Nabhi ka dy anë: njëra në të majtë, tjetra në të djathtë, dhe sigurisht një në qendër. Kështu në krahun e majtë është Gruha Lakshmi, në të djathtë është Raja Lakshmi ose Gaja Lakshmi dhe në qendër është Lakshmi që ngrihet në Mahalakshmi.

Kur fillon kërkimi, një qënie njerëzore së pari fillon të kërkojë ushqim. Ushqimi është shumë i rëndësishëm për gjithë kafshët. Nëse nuk kanë ushqim nuk jetojnë dot. Pra kërkimi fillon me ushqim, dhe pasi është caktuar streha, ata përpiqen të gjejnë ujin.

Pra kjo qendër përbëhet nga uji dhe në këtë qendër ndodhet Hyjnia e Shri Vishnu [2] ose Narayana; dhe fuqia e Tij siç ju kam thënë është Lakshmi dhe më pas Mahalakshmi. Do kuptoni në Sahaja Yoga që gradualisht ju filloni të zhvilloni një fuqi e pastaj një tjetër.

Çdokush që vjen në Sahaja Yoga, nëse janë plotbesim dhe të papërfshirë në ndonjë gjë të gabuar, atëherë pa dyshim ndihmohen nga Lakshmi Tattwa [3] , që do të thotë se kujdeset për mirëqënien e tyre. Ashtu si ka thënë Krishna, “yogakshema vahaamya.” Pra Ai kujdeset për pjesën Kshema të tij. Çdokush që ka qenë në Sahaja Yoga është ndihmuar mrekullisht edhe nga Lakshmi Tattwa, që do të thotë materialisht. Ata ndihmohen në kaq mënyra, sa që dikush duhet Thjesht të shohë për veten e tij si ndodhin këto mrekullira.

Shembull është një fshatar që kishtë në pronësi një tokë të vogël dhe nxirrtë metë veçkafshatën e gojës. Kur erdhi tek Unë, pas ca kohësh vura re që sillte një kurorë, një kurorë të madhe për Mua çdo mbrëmje dhe ndiqte çdo ditë programim tim duke qenë larg në fshat. Isha mjaft e cuditur si mund ta përballonte këtë, dhe e pyeta: “Si mund të më sjellësh një kurorë çdo ditë? Nuk duhet të ma sjellësh, nuk duhet.”

Por ai tha: “Nënë, Ti di gjithcka.” I them: “Pse, c’ka ndodhur?” Ai thotë: “Unë kam një ngastër tokë pranë time s që nuk e përdorim asnjëherë sepse është tërësisht djerrë-pak a shumë jo tokë e madhe por një pjesë e vogël tokë. Pas Vetërealizimit gjithmonë shëtitja këmbëzbathur mbi të duke e pluguar këtë copë të vogël toke. Pas disa kohësh kur vija këtu, një burrë vjen ta shohë dhe thotë: “Kjo copë tokë që ke është shumë ë vlëfshmë.”

I them: “Si është puna?” Thotë që: “Kam një furrë pjekje për tulla, dhe kam vënë re rastësisht -Sahaja- nëse përziejmë pak baltë nga ky dhe, nga kjo ngastër tokë që ke, pamë që tullat e tua u bënë kaq të mira dhe të forta sa që do donim të blenim këtë baltë me cmimin e tregut.” Në këtë mënyrë ai filloi të kishte para mjaftueshëm për vete dhe u përmirësua edhe më pas.

Por duhet të kujtoni që në Sahaja Yoga s’duhet të shkoni në ekstreme, në çdo parim. Kjo është gjëja që duhet të dini, mos shkoni në ekstreme. Nuk do të bëheni shumë të pasur. Kam parë njerëz shumë të pasur që kur vijnë në Sahaja Yoga kthehen në dhimbje koke, oh bëhen vërtet një dhimbje e madhe koke. Nëse janë të sëmurë, nëse i kuron problemet e zemrës atëherë përpiqen të zotërojnë ty. Menjëherë fillojnë të flasin rreth kurave të tyre me gjithkënd, e publikojnë në gazeta, kjoe ajo, është e pamundur. Dhe Thjesht përpiqen të mbizotërojnë ty.Pa asnjë kërkesë për takim ata mbërrijnë dhe presin që ti takosh ata menjëherë, është e tmerrshme. Dhe më pas të dërgojnë gjithë të afërmit për kurim dhe të duhet të jesh i durueshëm, gjithë miqtë pra bëhen si agjentë. Gjithë pacientët, gjithë të afërmit, gjithë miqtë duan ti detyrojnë dhe s’kanë as dashuri, as ngrohtësi asgjë tjetër.

Sahaja Yogis nëse provojnë të thonë që: “JO, nuk duhet të veprosh kështu apo ashtu” ndihen të fyer. Dhe të gjithë përpiqen të kurojnë shumë më shpejt se kushdo tjetër. Ata vetë janë të dobët, edhe vetë janë njerëz të sëmurë, pacientë me zemër, ky apo ai pacient, por nëse ti i thua: “Mo s shëro(kuro)” do të ndihën keq, nëse nuk i thua që ata mund të sëmuren vetë dhe do të kenë një tjetër problem. Asnjëherë nuk provojnë ta kuptojnë Sahaja Yogën në mënyrën e saj të plotë (të madhe). Thjesht duan ta shohin në përputhje me egon e tyre që e kanë akumuluar me paratë e tyre, dhe nuk e dinë asnjëherë si i lëndojnë të tjerët duke më mbizotëruar Mua gjithë kohës.

Është e cuditshme, sa herë që kuroj një njëri të pasur, kam dashur gjithmonë t’ia mbath nga ky person. Nuk do shkoja kurrë në shtëpitë e tyre, nuk do doja të haja në shtëpi. Është një gjë shumë e keqe. Prandaj shumë pasuri nuk është mirë sepse të jep një ego të pamasë që nuk ju lë të shihni veten, dhe çdokush që provon t’ju thotë të mbroni veten do të ndihet i fyer ose i poshtëruar. Jo vetëm kjo por ata përpiqen të më mbajnë Mua dhe të mbajnë gjithë këtë sipas mënyrave të tyre të biznesit, që është e pamundur.

Më kuptoni, ata duhet të fitojnë para, kanë një tjetër qëndrim (sjellje) sepse janë të mjerë. Mua nuk më duhet të fitoj para apo ndonjë gjë. Nëse jam duke bërë çdo gjë, e bëj vërtet në një mënyrë. Jam e obliguar, apo jo? Por ata do ushtrojnë mbi Mua ligjet dhe rregullat e tyre, pa marrë parasysh disiplinimin e vet.

Duhet të them se deri tani njerëz kaq të pasur kanë qenë vërtetë problematikë në Sahaja Yoga për Mua dhe për gjithë organizatën. Janë shumë mëndjengushtë. Nuk mund të shohin vizionin e madh që është para Meje.

Çfarëdo idesh të vogla që kanë për veten dhe mënyrën e tyre të të menduarit, lexuarit, do të përpiqen të shtyjnë në Sahaja Yoga. Nuk është përvoja Ime, por ndodh shpesh. Më pas disi apo tërësisht ndodh që e braktisin.

Pra shumë pasuri ju jep ego të pamasë, do thosha shumë më tepër se një bulldog. Për një njeri të pasur është e pamundur të shohë që gjithë këto vlera (pasuri) janë jashtë tij. Nuk janë brenda tij. Ai duhet të jetë I pasur në zemër që të kuptojë dhembshurinë. Dhembshuri nuk do të thotë që ti japësh tjetrit lëmoshë, apo ti japësh para, nuk është kjo. Përkundrazi, ti Thjesht lyp dukë e bërë këtë. Dhembshuria është ajo punë, dhembshuria është ajo rrjedhë, është ajo shfaqje. Nuk është dhembshuria aty ku ti e matërializon atë, “Shumë mirë, hajde këtu do të jap nja njëqind rupi”. Përkundrazi, ti japësh dikujt 100 rupi është gjëja më e keqe. E kam provuar këtë me disa Sahaja Yogis që ishin me Mua. U dhashë disa para njëherë meqë ishin shumë të varfër. U bënë të frikshëm. Disa prej tyre filluan të pinin, disa të tjerë gjetën mënyra të ndryshme e u shndërruan të varur ndaj parave. Ishte e pamundur. Dhe u përpoqën të prishin sa më shumë Sahaja Yogis që të mundnin.

Pra nëse vijnë njerëz të tillë është e pamundur ti menaxhosh. Ata nuk janë Sahaja Yogis sepse janë Asahaja [4] . Janë akoma të lidhur pas idesë që kanë kaq shumë para, që janë kaq të pasur dhe dhe që mund të mbizotërojnë me para. Jo Mua, më falni. Por e vetmja gjë që më vjen keq për ta është që nuk mund të shkojnë tek Zoti. Nuk mund të kërkosh ndershmëri tek ta, nuk mund të gjesh ndershmëri. Elitës së njerëzve të cilëve u kam adresuar kaq shumë vende si këto, sepse disa njerëz të cilët I kam kuruar donin nga Unë që të adresoja të ashtuquajtërën elitë. Mendoj se janë të ngazëllyer ndaj meje për atë që janë. Ata s’duan të jenë në Sahaja Yoga. Ndonjëherë ndjej se tashmë ata janë eliminuar. Kam humbur kohën Time me mijëra prej tyre që kam adresuar. Nuk janë për asgjë, tërësisht njerëz bosh. Janë shumë të lumtur sepse kanë ca makina, ca shtëpi ose gjëra të tilla. Edhe unë I kam këto gjëra, nëse do quhesha e pasur. Por këtë e kam parë me syrin e Babait Tim dhe të Burrit Tim. Nuk e kuptoj c’të bën të ndihesh krenar për këtë boshllëk. Por qëniet njerëzore janë si një enë, ena bosh jep një tingull të fortë, në të njëjtën mënyrë një njeri I pasur por bosh bën një zhurmë të madhe.

Jo se shumë të varfërit janë patjetër të mirë, sepse ata që janë jashtëzakonisht të varfër janë të zënë me problemet e tyre të ushqimit. Kanë probleme të vogla të vogla dhe vlerat e tyre duhet akoma të vijnë në një pikë. Është vetëm mesatarja që mund të punojë më mirë në Sahaja Yoga. Ata që janë jashtëzakonisht të pasur dhe krenarë nuk mund të vijnë në Sahaja Yoga. Dhe ata që janë shumë të varfër nuk mund të vijnë në Sahaja Yoga.

Por kur kjo pjesë e mesit të lumit pasurohet dhe fillon të rrjedhë, atëherë shpërndahet në anët dhe mund t’I gllabërojë ato. Por nuk mund ta filloni këtë nga anët rretheqark. E kam provuar. I kam provuar të dyja rrugët dhe ju thashë si shkoi. Atyre që u dhashë para, atyre që u përpoqa ti ndihmoja nëpërmjet parave u kthyen në tersllëk, të padobishëm, njerëz jo seriozë, humbën në Sahaja Yoga. Dhe ata për të cilët mendova se kanë para dhe janë njerëz të kënaqur patën një tjetër rol, të më zotëronin Mua gjithë kohës, të më përdornin Mua gjithë kohës sa herë të donin, për çfarëdo qëllimi që kishin të Më shfrytëzonin.

Dhe ata duhet ta dinë që nuk mund të më zotërojnë Mua, nuk mund të më zotërosh Mua, por ajo injorancë që është ende në mëndjet e tyre është që ata mund të zotërojnë Zotin, mund të zotërojnë gjithcka. Për njerëz të tillë nuk ka kuptim të vijnë në Sahaja Yoga për të qenë të sinqertë. Dhe edhe nëse vijnë në Sahaja Yoga duhet të njohin të dinë që për pasurin e zemrës së Nënës mirëkuptimi i Sahaja Yogës, përulja, moszotërimi janë shumë të rëndësishme.

Në këtë ngritje tuajën, paratë nuk janë fare të rëndësishme. Qofsh I pasur apo I varfër ti merr Realizimin tënd. Për shembull, isha në Marashtra, shumica e tyre mund të them njerëz shumë të varfër në kuptimin që nuk janë aspak klasë e mesme. Nuk janë të arsimuar, shpesh janë punëtorë fabrike ose kanë prona të vogla. Jo shumë të pasur. Por janë Sahaja Yogis shumë të mirë, të shkëlqyer. Kanë kaq sy të bukur, kaq ndjenja të bukura dhe kaq dhembshuri saqë Lakshmi Tattwa është komplet e ekuilibruar në ta. Ju e dini që Lakshmi shfaqet si një grua, një grua që është nënë. Nënës nuk I intereson nëse je I pasur apo I varfër. Nëse ka një djalë të pasur dhe një të varfër do I kushtojë më shumë vëmendje të varfërit dhe do I kërkojë të pasurit ti japë ca para. Ajo nuk e ka problem. Nëse dikush është në nevojë do jetë e para ta ndihmojë këtë person.

Tani kjo është një gjë shpirtërore në një jetë shpirtërore. Personi që është një kërkues I vërtetë, që është një kërkues I besueshëm, Nëna do ta gjejë një mënyrë që të jetë me këtë person. Dhe ata që nuk janë të ndershëm për këtë, Nëna do ta gjëjë një mënyrë për tu shkëputur prej tyre. Problemi që kanë qëniet njerëzore është se ata nuk e dinë se çfarë duan. Mendojnë se para së gjithash duan para. Por ata që kanë para, mendojnë se duhet të kenë fuqi. Nëse kanë shumë para, mendojnë se duhet të merren me politikë se nuk kanë aq shumë fuqi. Pasi dështojnë në politikë, apo të themi përfshihen shumë në politikë çfarëdoqoftë, më pas duan dashurinë e fëmijëvë të cilën nuk mund ta kenë sepse janë shumë të zënë apo dicka e tillë. Kështu pra që nuk e dijnë se çfarë duan. Ata që besojnë se të kesh para është më mirë, bëjnë mirë të dëgjojnë njerëzit që vijnë nga shtete të pasura të cilët do ju tregojnë si shkojnë punët. Si janë keqësuar gjërat atje, sa njerëz janë rrënuar, çfarë problemesh ka, ata janë vërtet në një gjendje të keqe. Nuk mund ti quash qënie njerëzore sepse janë kaq mizorë, madje mund të vrasin dhe fëmijën e vet, dhe shoqëria I lejon njerëz të tillë.

Nëse dëgjon në Indi që dikush vret një fëmijë, në 60 vitet e jetës Sime nuk kam dëgjuar asnjëherë, por të supozojmë se dëgjon që dikush ka vrarë vajzën apo djalin e tij, askush nuk do I hedhë sytë. Nuk do të lejohet në shoqëri, askush nuk do I japë apo marrë për martesë djalin apo vajzën. Do jetë tërësisht I përjashtuar nga shoqëria. Asnjëri nuk mund të mendojë një marrdhënie të tillë midis fëmijëve dhe prindërve.

Ka edhe marrdhënie të çuditshme pastaj, është kaq absurde, në të dy anët e mizorisë dhe të moralit, janë kaq absude të pamunduar për tu kuptuar.

Pra paraja u ka dhënë këtë ego, dhe thonë, “C’të keqë ka? C’të keqë ka?”. Është tërësisht sjellje e keqe (e ligë). Kur thua: “C’të keqe ka?” do të thotë që nuk do të mbash marrdhënien me gjithësinë. Nuk don të mbash marrdhënien më Atë Të Hershmin, Atë që të ka ty, të gjithë brenda Vetes së Tij. Ju jeni pjesë përbërëse e gjithësisë ndaj si mund të thuash: “C’të keqe ka? Unë bëj atë që më pëlqen.” Thjesht shndërroheni në një qelizë malinj. Prandaj tek Cakra Nabhi njeriu duhet të dijë që s’duhet të jetë I etur pas parave. Tani ata që dëshirohen shumë pas parave, mund të zhvillojnë më shumë anën e djathtë, mund të kenë para pa dyshim. Por do iu mungojë ana e majtë. Ana e majtë është Gruha Lakshmi, ata nuk kanë Gruha Lakshmi [5] në shtëpitë e tyre. Janë njerëz shumë të ethshëm, gjithmonë në nxitim, si në një garë minjsh, me atakë në zemër nëse nuk kanë atak në zemër do të kenë leucemi, diabet, mëlci apo çdo gjë tjetër sepse vëmendja tyre është drejtuar drejt parave dhe jo Zotit.

Pra qofshi në të djathtë apo në të majtë. Ata që janë shumë emocionalë, jashtëzakonisht emocionalë, në merak për familjen, për ta familja është gjithcka, mardheniet janë gjithcka, dukë qenë kështu nuk kanë shumë Lakshmi sepse ata shpërndajnë gjithë Lakshmin. Por përsëri janë njerëz më të mirë. Por ndonjëherë njerëz të tillë që sakrifikojnë shumë për të tjerët, që heqin dorë nga gjithçka kanë, mund të çmenden sepse ndjejnë që njerëzit nuk janë reciproke, nuk ua kthejnë dashurinë, nuk e kuptojnë se çfarë kanë bërë. Prandaj të ndihmosh të tjerët në ekstrem mund të shkaktojë problem tek një person që e bën këtë, dhe gjithashtu problem tek njerëzit që kanë marrë para prej tij, sepse nëse u jep njerëzve para çfarë do ndodhë?

Po ju jap një shembull të Thjeshtë të Amerikës që ndihmoi Indinë. Kur amerikanët ndihmuan Indinë, menduan se po I bënin një nder të madh Indisë, por ishte gabim. Sepse çfarëdo të kenë bërë e humbën me egërsinë që treguan. Askush s’e detyroi, ishin të lirë. Por duke dhënë ata treguan përbuzje, dhe kur dhanë grurë dhe oriz nuk kishte bamirësi në të sepse, sepse vunë një lloj fare që krijoi shumë gjëra të tmerrshme në fshatra. Njëri u quajt bar kongresi sepse vinte nga Amerika. Ndërsa tjetri u quajt akacia e cmendur, Babool ne e quajmë Babool I çmendur. Këto pemë janë rritur kaq shumë në fshatra sa nuk dijnë c’të bëjnë me to. Kanë kaq ferra të mëdha saqë kushdo që gërvishtet nga to mund edhe të vdesë. Janë shumë helmuese dhe nëse fëmijët preken prej tyre kanë kaq shumë problem helmimi sa zor të kurohen. Ja pra si na ka ndihmuar qeveria Amerikane. Tani kush do I thotë atyre pse keni bërë një gjë kaq të turpshme?

Më mirë të ngordh urie se të marr ndihmë prej ndonjërit. Shumë kohë më parë kam thënë që është më mirë të ngordhësh urie në këtë vend se sa të marrësh ndihmë nga këto vende perëndimore të mjerë dhe të tmerrshëm që nuk e mëndojnë ndonjëherë fundin e tyre. Ju Thjesht përkedhelni egon e tyre për hicgjë. E çfarë fituan ata? Thjesht një pasuri plastike (e ka fjalën të thyeshme). Por kjo që vjen nga paratë I bën kaq budallenj sa nuk kuptojnë se c’ndodh në vetë vendin e tyre. Si vendi I tyre po zhytet gjithnjë në çdo anë. Si njerëzit e tyre po fundosen, qofshin të frikësuar apo të braktisur. Nëse shkon në këto vende e kam fjalën nuk mund të ulesh kështu kudo e të flasësh jashtë, dikush mund të vijë e të vrasë ndonjë. Nëse ecën natën mund të vrasin, në Amerikë, në qytetin e Nëw York-ut i quajtur një vënd I përparuar.

Pra këtë lloj të pasurish po përpiqemi të aspirojmë, sidomos njerëzit në Delhi që janë tërë ankth për të siguruar para. Nuk e di pse Punjabis, Gujaratis dhe Maarwadis kanë arritur këtu. Maarwadis janë të një tjetër stili. Pse Punjabis dhe Gujaratis po përpiqen të sigurojnë para. Dhe kur I shoh jashtë nuk e kuptoj nëse kanë ndonjë afërsi me Indinë. Njerëz të tmerrshëm. Nuk u ka mbetur asgjë nga kultura indiane. Janë tërësisht të jashtëm. Nuk e mendojnë ndonjëherë fundin e tyre, mendojnë se kanë kapur parajsën. Nëse sheh Cakrën e tyre Nabhi, do cuditeni, të gjithë vuajnë nga mëlçia, tension I lartë I gjakut, diabeti, atake në zemër dhe pijnë si peshqit, sidomos Sardarjis.

Mbeta e habitur, ata që supozohen të ekzistojnë në emër të Zotit, pijnë si peshqit. Janë shumë të kujdesshëm për të veshur një Puggadi dhe një Dhari, ndërsa për të pirët nuk e cajnë kokën. Tek çdo Sardarji që të shkosh duhet të ketë një bar të madh në shtëpi, ku edhe një pasanik (lord) në Angli nuk e ka sepse shihet si mjaft vulgare.

Pa mësuar estëtikën e këtij vendi, ata shndërrohen Thjesht në bujq- nuk kanë kulturë. Është fakt. Kjo është ajo që u ka bërë paraja, nuk kanë respekt për veten. Pra duhet të ekuilibrohet ky Lakshmi Tattwa. E njëjta gjë për Gujaratis kush ka ikur. Një lloj tjetër jeton këtu, Maarwadis. Pak thuhet për të mirën e këtyre Marawadis. Nuk mendoj se ndonjëri prej tyre do arrijë Realizimin apo një vënd në Mbretërinë e Zotit.

Ata janë gjakpirës. Nuk janë qënie njerëzore. Për hir të parave ata të thithin gjakun si lëng, thithin gjakun dhe kënaqen.

Kjo nuk është një botë për ju që të thithni para. Ju keni ardhur në këtë vënd (tokë) si qënie njerëzore për të parë Zotin, të kërkoni Shpirtin tuaj, të jeni një me veten, të jeni në atë vend paqësor që është Mbretëria e zotit, që është Mbretëria e Parajsës, dhe jo të hidheni në baltë që duket shumë e bukur por në fakt nuk është. Është sfilitëse, tërrorizuese.

Njerëzit nuk mund të flenë kur kanë shumë para, sepse nuk dinë c’të bëjnë me to. Edhe ata që janë bërë me para, nuk dinë kur do I vijnë taksat mbi të ardhurat. Unë e kam zgjidhur problemin e taksës mbi të ardhurat duke mos pasur fare të ardhura. Pa të ardhura nuk kam taksa mbi të ardhurat, kështu që nuk merakosem për Komisionerin e Taksës mbi të Ardhurat. Ai nuk Më kontroll dot. E mira është të mos kesh aq të ardhura sa të kesh taksa (taksohesh), përndryshe do ju duhet të keni një avokat taksash për të ardhurat siç është vëllai IM.

I thashë atij, “Unë nuk kam fare nevojë për ty, për gjithë jetën, faleminderit shumë.”

Bëhesh tërësisht I lirë, në majë të botës nëse nuk ke të ardhura. Është sikur t’ju duhet të zgjidhni një problem të makinës, mos mëso makinën. Dikush do ju shoqërojë ose hiç, mund të lëvizni në këmbë.

Akumulimi I gjithë këtyre gjëravë të parëndësishme ka shkaktuar këtë tension të quajtur: “Sa duhet të paguajmë, c’është taksa mbi të ardhurat, nesër policia do vijë në shtëpinë time?”. Nëse do vijnë tëk Unë do u them, “Mirë merrni çdo gjë të mundni. Nuk ka asgjë, disa fatura që s’i kam paguar, kaq.” Lëri të paguajnë. Njeriu duhet të jetojë tërësisht I lirë në këtë botë. Dhe për të arritur lirinë, duhet të dijë që të jetë në rregull me prioritetet. Nëse paraja është prioriteti juaj, e keni.

Jo Unë jo. Nëse doni të Më jepni para, “Jo Zotëri.” Nuk I dua për asgjë. Mund të Më japësh lule, këtë, atë në rregull, por aspak para. Nuk dua t’ia di fare për para, është një dhimbje koke për mua.

Në të njëjtën mënyrë, nuk e kuptojmë që pasja e marrdhënieve – vëlla, motër dhe bir, kjo e ajo – është një tjetër kokëcarje. Kjo s’do të thotë që duhet t’i rrihni, por njerëzit mund të shesin vendin për hir të fëmijëve. Është një gjë shumë e rrezikshme, e tmerrshme, kjo lloj lidhjeje Mamatva (fjalë indianë që do të thotë ndjenjë pronësie).

Ky është djali im, mbaroi. Nëse është djali juaj mund të vrisni këdo nëse duhet, bëni çfarë doni sepse është djali juaj. A nuk është djalë I dikujt ai që ju po vrisni? Kjo Mamatva që vjen “Burri Im”. Sidomos tek gratë indianë “Burri Im” menjëherë fillon problemi.

Gjithcka vjen nga injoranca. Sigurisht ka edhe dashuri. Por dashuria nuk bën asnjëherë të lidhur, sepse është e mençur, është dituri. Supozojmë në një pemë llogorja (limfa) shkon dhe ngjitet me një frut sepse e do “Është e imja”. Ç’ndodh më pas me pjesën tjetër të pemës? Vdes, dhe gjithashtu edhe fruti që ajo do vdes. Kështu që kjo mamatve duhet të hiqet. Por nuk ikën vetëm duke I thënë, apo duke e këshilluar. Edhe nëse vuani, kam parë kaq njerëz që vijnë tek Unë, “Babai im më mashtroi. Djali im më mashtroi.” I them “Cili është I joti? Ai që të mashtroi nuk është I Joti.”

“Burri Im.” Ka disa femra që Më hanë kokën për burrat e tyre. “Burri im bëri këtë, burri im bëri këtë, burri im bëri këtë.”

Bla bla, pse nuk e qëllon njëherë fort e mbaron? Por është kaq e pranueshme, kjo mamatva, kjo lidhje (varësi). Lidhje pas parave, lidhje pas njërëzve, lidhje pas këtyre s’është gjë veçse një grep që ju pëshkon në nivele më të ulta. Ju duhet të ngriheni lart, dhe më pas të shijoni me të vërtetë bukurinë e pasurisë. Siç ju thashë një ditë më parë, shoh gjithë këto gjëra të bukura. E bukura është se unë nuk I zotëroj këto. Ja këto tapete janë hapur këtu. Nëse do ishin të mitë do merakosesha “Zot shpresoj mos të prishen. Shpresoj mos të shkeli njëri mbi to. Shpresoj të jeni të sigurtë që askush mos ti marrë.” Por kur nuk Më përkasin, I gëzoj më shumë. Gjëja e tjetrit është një ide më e mirë. Ky mit na mban në një masë të tillë marrëzie saqë ndonjëherë ndjej nëse këto qënie njerëzorë nuk janë humane, por janë zotërime të tyre. Shpirti tyre ka humbur, çdo gjë ka humbur, nuk mërziten hiç. Por nëse pozita e tyre e vogël humbet qajnë e vajtojnë sikur të kenë vdekur, etërit e tyre kanë vdekur qindra herë.

Por njerëzit si Unë janë Thjesht batchas, perandorë. Nuk mërziten. Nuk ndikohen nga rehatia, nuk kanë nevojë për rehati. Nëse ke rehati ajo zvarriset pas jush dhe ju bën rob. Nëse kërkon rehati je drejt robërimit, ta dini prej Meje. Çdo lloj rehatie. Vetëm qëniet njerëzore mund të çmenden kështu. Asnjë kafshë nuk bëhet.

Ka edhe tip tjetër rehatie, është ajo ide mendore që çdokush duhet ta pranojë, dhe që duhet të jesh I aftë ti tejkalosh të tjerët. Mendoj se kjo vjen gjithashtu nga Nabhi Cakra. Është një lloj ndjenjë që duhet të jesh I aftë të tejkalosh shumë njerëz, ata duhet të shikojnë ty.

Këto ditë në Londër ka gra që vuajnë nga një sëmundje qesharake e quajtur anoreksi, Thjesht nuk hanë. Gratë nuk hanë se duhet të jenë të holla lëkurë. Për çfarë? Pse duhet të jesh e hollë kockë e lëkurë? Sepse dukesh tërheqëse, por për çfarë? Nuk besoj se ka gjasa që njerëzit e hollë të duken tërheqës. Janë të tmerrshëm. Të krijojnë mëshirë dhe ndjen pështirë ndaj gjithë kësaj.

Njëherë një mbretëreshë e bukur erdhi tek Unë. Mendova se ishte një paciente e T.B dhe I them, “dukeni shumë mirë por shoh se jeni një pacient I T.B’.

Ajo thotë, “Jo Nënë, kam marrë një çmim bukurie.” “Po”Cilët ishin njerëzit? Doktorët duhet ta kenë dhënë këtë sepse duan pacientë”. Ky është një problem, ne largohemi nga udha dhe shqetësojmë Nabhin tonë, duke mos ngrënë duke agjëruar. Nëse do të agjërosh në këtë jetë, jetën tjetër nuk do kesh fare ushqim. Faleminderit shumë. Jo ushqim. Agjërim? Në rregull, do të keni një agjërim të përhershëm. Ç’më thoni?

Nuk duhet të bëni asnjë agjërim. Pse doni të agjëroni? Nëse doni të agjëroni sepse doni të ndryshoni regjimin apo për hir të shëndetit, në rregull. Por pse në emër të Zotit doni të më lëndoni Mua? Keni çdo gjë për të ngrënë dhe s’doni të hani. Ata që kanë ushqim për të ngrënë ata nuk duan të hanë. Jetën tjetër bëhen të varfër dhe fajësojnë të pasurit.

Por në jetën e shkuar keni dashur të agjëroni, kështu që në këtë jetë nuk u jepet ushqim sepse kërkuat për këtë.

Kështu që kur agjëroni si të çmendur ndodh që Cakra Nabhi shtrembërohet. Nuk është nevoja të agjëroni në emër të Zotit. Zoti ju ka dhënë gjithë mirëqënien, bukurinë, gjithë dashurinë. Në të vërtetë në Sahaja Yoga nëse ju agjëroni në emrin Tim, mendoj se është e tmerrshme sepse nëse doni të trondisni Nënën tuaj apo ta shqetësoni Atë, apo të hakmerreni ndaj Saj, atëherë thoni, “Nënë, unë nuk do ha ushqimin tim.” Nëna mbaron. Kjo është mënyra më e mira për ta mposhtur Atë. Do thotë “Nënë nuk do ha ushqimin tim.”

Prandaj ky lloj agjërimi I çmendur është gjithashtu shumë I keq për Nabhin tuaj dhe kur e bëni këtë keni një problem se jeni të pushtuar nga ana juaj e majtë, që e quajmë përtej Ida Nadi [6] , ju keni ndërgjëgjen kolektive; dhe pushtoheni prej tyre. Dhe jeni në telashe fizikisht, mendërisht, emocionalisht.

Dhe përgjithësisht njerëzit që agjërojnë janë mjaft gjaknxehtë. Në ditën që agjërojnë mos iu afroni asnjëherë. Sepse janë tashmë duke planifikuar se çfarë do të hanë. Planifikojnë dhe në mëngjes por nuk kanë, kështu që ndihen të inatosur për këtë pjesë.

Gjithë këto gjëra asahaja nuk iu ndihmojnë. Duhet të jeni njerëz normalë. Nuk duhet të tensionoheni për të qenë në Sahaja Yoga, fare. Jini normalë. Jini njerëz të mirë. Mos torturoni veten. Ka një pikë në Nabhi në anën e majtë dhe në të djathtë: mos u fusni në indulgjënca [7] . Mos përkëdhelni veten.

Të dy këto gjëra janë njëlloj për Sahaja Yogën. Nëse jeni të uritur apo të mbingopur, është njësoj. Nuk ka ndryshime mes të dyjave, sepse nëse nuk jeni në ndenjëse nëse bini në të majtë apo në të djathë ka ndonjë ndryshim?

Prandaj të jesh në ndenjëse (karrige) është bekim I Shri Lakshmi. Dhe ju kam shpjeguar që Shri Lakshmi është një zonjë dhe në dorën e majtë të Saj ka dy lotuse dhe në të djathtë një lotus, dhe një tjetër në majë që tregon se personi është duke u ekuilibruar. Po ekuilibrohet në një lotus. Imagjinojeni. Është duke qëndruar në një lotus, që do të thotë se Ajo është duke u ekuilibruar. Është duke u ekuilibruar, Ajo qëndron aty edhe mban dy lotuse në duart e Saja duke treguar se Ajo është si një lotus. Një person që është njeri I pasur, Lakshmi Pati, [8] duhet të jetë si një lotus, I ngrohtë, I shkëlqyeshëm, I ngrohtë. Dhe jo një gjë e tmerrshme si grerëz. Nuk e di si e quani në Angli, mbase nuk ka. Ne kemi një grerëz shumë të zezë, më kuptoni që është e fortë si një arrë me këmbë këndorë të mprehta. Kjo gjë e zezë që vjen nuk është e mirë për asgjë, por vjen për të gjetur strehë si ashraya, lotusi e mban atë në majë të kurorës së lules, që është një gjë shumë e butë, plot dashuri. Dhe natën mbyllet që insekti I gjorë që është si arrë të mos ketë shqetësime nga klima e jashtme. Si një nënë që merr fëmijën në kraharor, kjo dashuri duhet të jetë për një Lakshmi Pati. Sa Lakshmi Pati të tillë janë? Keni parë ndonjë?

Nëse shohin dikë që vjen me propozim për paratë, atëherë mund ti hapin dyert. Përndryshe s’kanë dashuri për askënd. Nuk ekzistojnë për ata që vijnë për ashrayas, apo për ndihmë.

Nga ana tjetër janë njerëzit që janë kaq të pështirë. Ata s’janë si lotusi. Nuk kanë aromë. Janë njerëz të mjerë që kutërbojnë mizerje. Ndërsa lotusi lëshon aromën e tij në baltë, në atë gjë të tmerrshme ku edhe krimbat e vegjël zvarriten mbi ato petale të lotusit që kanë një aromë kaq të bukur. Kështu duhet të jetë. Duhet të japë. Duhet të jetë e bukur. Duhet të jetë komode. Duhet të jetë mikpritëse.

Më pas dora tjetër jep. Lakshmi jep gjithmonë. Ajo nuk merr; Ajo Thjesht jep. Nëse jeni vërtet një Lakshmi Pati nuk doni të merrni asgjë nga të tjerët. Nuk merrni. Nëse jeni vërtet I pasur, kush mund t’ju pasurojë më shumë? Ç’mund ti japësh një personi që është tërësisht I pasur? Nuk ka rrugë për të hyrë në të, tani është plot deri në grykë. Ai është I pasur deri në grykë. Atëherë ç’ti jepni? S’mund t’I jepni asgjë. Por kur keni për ti dhënë do të thotë që ai është lypës - është akoma një lypës. Të gjithë këta të ashtuquajtur njerëz të pasur që janë akoma të etur për para janë përsëri lypës, nuk janë të pasur, mund të gënjejnë veten. Jane si Enët bosh, nuk janë të pasur se janë ende duke pritur para.

Prandaj është e rëndësishme të kuptojmë, paraja nuk është rruga. Paraja na largon nga dharma. Na largon nga Zoti. Na largon nga realiteti. Të mbyll sytë. Nuk mendojmë se duhet duhet të ndjekim rrugën e drejtësisë dhe virtytit sepse mendojmë se jemi të pasur, Zoti do të ketë frikë nga ne, madje ne edhe mund ta blejmë Atë dhe mund ta menaxhojmë Atë duke I dhënë ca rryshfete. Nuk është kështu. Duhet të përballeni me veten. Duhet të përballeni me veten. Nuk është paraja që do ju japë atë ngazëllim, atë jetë më të lartë, por është dashuria e Zotit, ndershmëria e të kërkuarit, ndershmëria.

Kjo është cilësia e kësaj cakre është Satya, Vishnu, është Satya. Ai është Narayana. Narayana do të thotë Satya. Pra nuk mund të ketë Satya Narayan, apo jo? Narayan është Satya, atëherë si mund të jetë Satya Narayan?

Por ne kemi shumë Puja Satya Narayana. Në gjithë këto Satya Narayanas nuk supozohet të shkojnë Sahaja Yogis-tët. Mund të shkojnë vetëm në Narayana PUja sepse Satya Narayana është ajo rrugë që I është shtuar për kamuflazh, menduar për ata Brahmins [9] të tmerrshëm që ju bëjnë të paguani. Për çfarë? Sahaja Yogis nuk lejohen të shkojnë në Satya Narayana Puja. Mund të kenë Narayana Puja. Dhe ç’është bërë së fundmi Narayana? Në çakrën Nabhi Narayana ekziston qëkur Ai është krijuar nga Devi. Dhe kujdeset për Kërkimin, ushqen kërkimin si një baba, dhe më pas rimishërohet përsëri e përsëri e përsëri për të ndihmuar kërkimin në një pozicion më të lartë dhe më të lartë derisa arrin një pikë ku ju filloni të kërkoni Zotin e Plotfuqishëm.

Më pas ju hidheni në Shaktin e Mahalakshmit. Pastaj jeni në duart e Mahalakshmi Shakti. Nënkupton që Lakshmi transformohet në principin e Mahalakshmit.

Tani ky parim I MahaLakshmit qëndron në rrugën qendrore të Sushumna. Dhe kjo rrugë qëndrore e Sushumna është tërësisht e krijuar dhe e zgjuar kur ngrihet Kundalini. Kur Kundalini nuk ngrihet, ky shteg (rrugë) mbetet absolutisht I zi. Është absolutisht I zi, nuk ka asgjë në të përveç hyjnive që qëndrojnë aty pa dritë. Kur Kundalini ngrihet, atëherë vetëm këto hyjni zgjohen dhe kur zgjohen kjo rrugë Sushumna, kjo rrugë qëndrore e Mahalakshmit fillon të veprojë si fuqi ekuilibruese, si fillim në çakrën Nabhi.

Kështu që çakra Nabhi rrethohet nga dhjetë Guru, Profetë që ju japin ekuilibër, që vijnë në këtë tokë përsëri e përsëri t’ju japin ekuilibër në jetë. Ata ju thonë, “mos bëni këtë, mos bëni atë”. Por ne nuk I dëgjojmë, nuk e pranojmë këtë.

Mund të themi që ndjekim këtë apo atë guru. Siç janë Muslimanët. Ata thonë “Në ndjekim Muhamed Sahib.” Tani nëse Muhamed Sahib ka thënë ndonjë gjë ajo është mos pini. Por duhet akoma rrugë që dikush mos të pijë. Ata mund të mos pijnë në Riyadh sepse mund të vriten. Por nëse vijnë në Londër, ata pijnë. Faktikish kur burri Im vajti në Arabinë Saudite I thanë, “Ti je I vetmi Musliman që ke ardhur”. Është e vërtetë. Çfarë do që u është thënë, ata bëjnë të kundërtën. Në atë kohë nuk kishte cigare e duhan kështu që Ai s’tha gjë për to kështu që ata gjetën një shteg. Muslimanët pijnë duhan, nuk ka problem se Muhamed Sahib nuk tha gjë.

Muhamed Sahib duhet të lindë edhe një herë si Guru Nanaka [10] tu thotë atyre “Oh Zot.Tani që po pini këtë gjë të tmerrshme të sapoardhur, tani mos pini.” Por kush do pranojë që Nanka dhe Muhamed Sahib ishin të njëjtët njerëz? Pa dallim. Ishte e njëjta gjë. Këtë mund ta provojmë në Sahaja Yoga. Mund ta provojmë, sa e rëndësishme është të dijmë që ata ishin të gjithë njëlloj, dhe qëndruan për të njëjtën gjë por për një periudhe.

Tani ju keni ganja, unë nuk I di emrat e gjithë këtyre gjërave që pini, Zoti e di. Qëniet njerëzore janë vërtet të zgjuara të gjejnë çdo gjë që mund t’ju shkatërrojë. Është si ti thuash një demi “hajde më gjuaj”. Kështu. Nëse nuk ka dëm atëhërë do I kërkoni një kau “hajde më qëllo”. S’gjendet kau në rregull, do I kërkoni një elefanti “hajde më shtyp”. Kështu. Qëniet njerëzore janë budallaqe. Të supozojmë tani, nëse shkruaj një listë të të gjithë gjërave që pini e tymosni, nuk e di sa gjëra ka në këtë botë, më pas do të gjeni edhe një gjë të tretë pasi të vdes dhe do thoni “Mataji nuk e ka thënë këtë”. Kështu kemi për të bërë. Të zgjuar shumë. Gjithë kohës duke shkatërruar rrugën tuaj qëndrore, dhe dukë u menaxhuar nëpërmjet saj. A keni ndonjë mundësi të shkoni tek Zoti në këtë mënyrë? Kjo është rruga që po ndiqni rimishërimet e mëdha që erdhën në këtë tokë?

Pra ekuilibri vjen nëpërmjet Nabhi dhe Nabhi kujdeset për ju dhe ju mëson si të silleni. Për shëmbull, Nabhi juaj I majtë është Gruha Lakshmi. Gruha Lakshmi është Hyjnia e familjes.

Por nëse ju jeni tip shumë I jashtëm, atëherë mund të çmendeni. Kështu që ngrihuni në mëngjes herët, lexoni gazetat. Përsëri është kundër Sahaja Yoga. Nuk duhet të lexoni gazeta në mëngjes. Mund ti lexoni në darkë por jo në mëngjes. Sepse nëse I lexoni në mëngjes do të mërziteni dhe dobësoni shpretkën që I duhet të hedhë më shumë rruaza gjaku të kuqe, bëhet e cmendur dhe dëmtohet.

Përkundrazi në mëngjes bisedoni me gruan, me fëmijët, kujdesuni për Gruha Lakshmi Tattwa. Siç ju thashë dhe gruaja duhet të jetë një Gruha Lakshmi.

Më pas duhet të keni një ushqim të mirë. Të uleni dhe të hani si duhet. Por jo që pas kësaj të shqetësoni Nabhin tuaj, të hipni në makinë, të merrni mëngjesin në dorë duke e ngrënë rrugës, të shurdhoni njerëzit me bori, të inatoseni me ta, gruaja që të thërrët “Eja të hash mëngjesin!”. S’bëni asgjë. Jeni rrugës për një punën tuaj të veçantë, dhe përfundoni me të paktën leuçemi, minumumi I minimumit, nëse nuk ju kap ndonjë atak zemre.

Leucemia vjen nga Nabhi I majtë, kur Gruha Lakshmi I juaj është rrënuar. Hyjnia e Gruha Lakshmi është Fatimabai [11] , vajza e Muhamed Sahib, ndërsa vajza e motrës së Nanan Sahib është në Vishuddhin e majtë. Po ta shikoni. Nanaki.

Tani ne s’kemi menduar asnjëherë për këtë aspekt të jetës. Kur sëmureni me leuçemi, atëherë vini tek Nëna, “Të lutem më shëro”. Dhe nëse jeni të pasur, do shikoni që unë e kuroj atë person. Nëse nuk e kuroj do uleni në kokën Time. Do më rrini si çekan mbi kokën Time derisa t’ju kem shëruar nga leuçemia. Por nëse ju them, “Biri im, mos u mërzit, jeta nuk është për të dhënë fatkeqësi. Çfarë ke fituar nga gjithë ky nxitim? Asgjë. Përveç këtij Nabhi të tmerrshëm prej të cilit ju po vuani, vuajnë edhe njerëzit e familjes suaj. Vetëm personi që ka fituar është doktori ose doktorët e spitaleve”. Ata nuk dëgjojnë. Dhe e dini që leukemia është një sëmundje e kancerit që zhvillohet kaq shpejt sa që dikush mund të vdesë brenda një muaji, doktorët do ju thonë që së paku keni jetë edhe një muaj, kaq. Do ju marrin gjithë paratë për t’ju dhënë këtë çertifikatë, shumë bukur. Po pse ta keni këtë? Jini I duruar me veten. Jini të sjellshëm me Nabhin tuaj, kujdesuni për Gruha Lakshmi.

Gjithë llojët ë sëmundjës së stomakut vijnë nga disëkuilibri, nga kjo apo ajo mënyrë. Të gjithë këta guru të mëdhenj erdhën në tokë për të na dhënë ekuilibër, të na mësojnë ekuilibrin dhe të na thonë, “Mos e bëj këtë dhe atë”. Të 10 Urdherësat. Por për ne këto 10 Urdherësa nuk kanë kuptim.

Tani do prek një temë (pikë) që është vërtet e rëndësishme për ju njerëz që të kuptoni rreth jovegjetarizmit dhe vegjetarizmit. Kam dashur ta shtroj këtë temë, sepse për ata që janë vegjetarianë nuk mund ta durojnë të shohin që Nëna thotë se nuk ka rëndësi nëse je një jovegjetariane, sepse kjo nuk shkon kundër vetëdijes suaj. Nuk shkon. Por të pirët po. Të pirët alkol shkon kundër vetëdijës sonë, por jo të ngrënit ose jo mish këtë duhet ta kuptoni. Tani dikush më tha Mua që në Gita shkruhet që ata që hanë mish janë Tamo Gunis. Jam çuditur vetë tek Gita. Sepse Vetë Shri Krishna në fillim, ka thënë Arjuna që ju duhet të shkoni ti vrisni këta njerëz, madje edhe të afërmit, vritini, tamam vrisni qëniet njerëzore. Të afërmit dhe guruja juaj duhen vrarë gjithashtu, sepse unë I kam vrarë tashmë. Askush s’duhet të vritet nga ju sepse ata janë tashmë të vrarë. Dhe Ai dha kaq shumë shpjegime që kjo nuk duhet bërë, por Ai tha,”JO ju them, duhet të shkoni të vrisni. Dorëzojeni veten tek Unë dhe unë do kujdesem për ata.”

Por se si Ai e predikoi këtë në Gita unë nuk e kuptoj. Tani kjo duket të jetë një paraqitje e re që njerëzit që hanë mish janë Tamo Gunis. Ata nuk janë, asnjëherë. Ata janë Rajo Gunis.

Nëse ti han mish ti bëhesh Rajo Gunis jo Tamo Gunis. Tamo Gunis janë njerëzit që hanë karbohidrate, I kemi parë në Sahaja Yoga.

Kemi dy lloje sëmundjesh, njëra është e organeve të përgjumur (letargjik) dhe tjetra e organeve aktivë. Dhe ndërsa ju thoni për shembull “Ne duhet të ndjekim Gita”, mendoj se dikush ka gabuar e ka shkruar në Gita ashtu edhe si në Bibël dicka jo si duhet, e kanë shkruar në çdo libër.

Do ju them më vonë se çfarë kanë shkruar gabim në Bibël apo për Krishtin. Mendoj se disa njerëz e kanë vendosur aty për kundërshti.

Nëse ju hani shumë mish merrni Raj Gunis dhe më Raj Gunis bëheni siç ju kam thënë person I anës së djathtë, bëheni shumë agresivë dhe ahamkaris dhe mund të lëndoheni.

Por njerëzit që hanë vetëm jeshilliqe bëhen të përgjumur, tërësisht të përgjumur.

Do të kenë një zemër të përgjurmur ose aspak aktive, dhe mund të kenë edhe atak zemrë. Do të kenë zorrë të fjetura me të cilat gjatë gjithë kohës do të kenë vështirsi të tmerrshmë për të nxjerrë jashtëqitjet nga feçe, s’do të jenë kurrë të aftë të tresin gjithë ushqimet do jenë njerëz shumë të dobët. Kështu që ata njerëz që kanë një zemër të përgjumur apo një mëlçi të përgjumur a zorrë të përgjumura duhet të marrin proteina. Nuk po them mishëra, por proteina. Por një vegjetarian nuk merr shumë proteina. Është më e lehtë të marrësh mish, nuk ka dëm. Por ata që janë njerëz aktivë duhet të marrin më shumë jeshillëqe. Ndjeshmëria. Guru Nanaka hante gjithë atë mish, ishte njeri I keq ai? Këta Maarwadis që supozohen të jenë tërësisht pa hudhra dhe qepë. A ishtë Ai më I keq se të tjerët? Po rreth Buddha, Ai Vetë? Ai hëngri mish, sepse e dimë që vdiq nga të ngrënit mish të gjallë, Vetë Ai.

I vetmi mish të cilin nuk duhet ta hani është ai I kafshëve më të mëdha se ju, dhe jo të një lope që është lopë Indiane. Sidomos lopët indiane. Gjithashtu lopët më të mëdha nuk janë të mira sepse ju japin problem më dhëmbët. Por kafshë më të vogla, madje edhe në Jainisëm thuhet se duhet të ruani demat, lopët, dhe duhet ti ruani kafshët e tjera, por ata nuk thanë kurrë që duhet të ruani dhitë apo pulat. Sepse Mahavira [12] e dinte që ne nuk mund t’ju japim Realizim pulave.

Cila është dobia e ruajtjes së pulave dhe mushkonjave apo e tartabiqëve? Sigurisht që do bëjnë kështu. Disa njerëz Jain I ruajnë tartabiqët (çimka, shushunja) I vënë mbi qëniet njerëzore, thithin gjakun e njerëzve dhe paguhen për këtë. Është absurde por e bëjnë këtë. Për ata shushunjat janë më të rëndësishme se qëniet njerëzore. Billiona e biliona tartabiqë nuk mund të bëjnë një qënie njerëzore.

Kemi gjithë këto ide absurde në këtë vend. Pra kur ju them që nuk duhet të jeni vegjetarian apo jovegjetarianë, ju duhet të shihni çfarë ju nëvojitet dhe ta hani.

Por nëse gjithë kohës vëmendja është tek ushqimi nuk është mirë. Prandaj njerëz nuk është mirë për ju të futeni në problemet e vegjetarizmit apo jovegjetarizmit. Sigurisht në shtetet perëndimore njerëzit duhet të marrin ushqim vegjetarian, jo tërësisht, por duhet të kenë më shumë të tillë, ndërsa njerëzit këtu në Indi të cilët janë vegjetarianë duhet që tani e tutje të marrin mish, përndryshe do të kenë zemër të përgjumur. Edhe nëse I kuroj ata do të kenë përsëri problem, më pas do I duhet të bëjnë by-pass. Të kurseni para? Nuk mundeni.

Do të keni zorrë të përgjumura, më pas do keni mëlci të përgjumur. Do të keni të gjitha llojet e cerozës, a mbase në duar mund të keni të gjitha llojet e skuqjeve, alergjive, gjithë problemet mund të vijnë. Dhe së fundmi njerëz të tillë duken kaq të qetë sepse kur I shihni janë si lakra. Po. Nëse dikush është si lakër atëherë si mund ti japësh Realizim? Nuk mund t’u japësh Realizim lakrave, mundeni? Ne duhet të kemi këtu njerëz kalorsiakë, trima, luftëtarë. Ju duhet të luftoni forcat e djallit, e çfarë mund të bëjnë për këtë këta njerëz që janë lakra? Njeriu duhet të kuptojë zemrën, realitetin dhe jo duke vënë konceptin (idetë e tij). Sepse jeni rritur një familje Jain dhe prandaj doni që secili të hajë jeshillëqe, gabim. Njëriu duhet të marrë proteina hajë proteina.

Tani c’është ushqimi për njerëzit Sattvic? S’mund të jetoni pa të? Pra ç’hani? Channa. A mund të jetoni me Channa? Është frut. Channa, ose mund të hani mish. Por jo çdo mish të rëndë, mish pa dhjamë, gjalpë të shkrirë, dhe ajo që unë ha më shumë është mjalti. Ky është ushqimi Im. Haj mjaltë, e dini pi mjaltë. Por nuk mund të jetoni me këtë, mundeni? Pra ju duhet të hani pak karbohidrate. Nuk ka problem, por ju ekuilibroni veten në Cakran Nabhi.

Por nuk duhet të ketë aspak vëmendje tek ushqimi. Në fakt nëse më pyesni se çfarë hëngra sot në mëngjes nuk e them dot. Vërtet jam shumë keq sepse nuk kam vëmendjë në të. Çfarëdo të marrësh haje dhe nëse nuk të hahet mos e ha.

Ajo që është e rëndësishme është të shijosh çdo moment të jetës. Nëse një person është nazeli për ushqimin, sidomos Indianët janë shumë, është vërtet e dëmshme për Cakrën Nabhi.

Sepse ata që çmenden pas ushqimit dhe Cakrës Nabhi mendoj se janë jashtëzakonisht gjaknxehtë. Nuk e di fjalën në Anglisht por në Hindi e quajmë chichode, irrituese, dhe këto chichode do I bëjnë jetët e grave të tyre të mjerueshme. Do vijnë t’ju thonë, “Në këtë shtëpi hëngra arra shumë të mira kerri”. Kështu që ajo grua e gjorë do vrapojë pas arrave kerri. Ne indianët jemi shumë llupësa (mëndjen tek ushqimi). S’mund ta imagjinoni, s’do ta besojnë por do I dukemi si njerëz të uritur.

Por jemi kaq me mendje tek ushqimi sa që për këto Bengalis u hamendësua të ishin Mukha Bengalis, duhet t’ju tregoj rreth tyre. Kishin mish të gjallë që e morën nga India Qendrore njerëzit nuk mund të zinin peshk kështu që ishin të uritur. Prandaj njerëzit e Bombay shumë të njerëzishëm I dërguan atyre një anije me peshk, unë e di sepse isha pjesë e saj, pra një akt I hijshëm për të bërë të mundur që njerëzit e Bengalis të hanin peshk.

Ata thanë, “Çfarë? Ne nuk do hamë peshk deti, ne jemi Bangladeshë”. I hodhën gjithë peshqit në det. U kalb I gjithi dhe u hodh në det. A e imangjinoni? Askush nuk do ta besojë në Perëndim, kështu po agjërojmë ne dhe prandaj jemi njerëz të varfër. A ia del një I varfër të hedhë një anije me peshk në det sepse duan peshk të papërpunuar? Jemi kaq me mendje tek ushqimi sa Nabh-ët tonë janë gjithmonë kështu. Dhe gratë tona duhet të fajësohen se dijnë si t’i kontrollojnë burrat, e në fakt po I llastojnë.

Puna e një gruaje është të jetë një Gruha Lakshmi. Të ketë ideale mbi familjen, mbi burrin, të ketë ideale mbi fëmijët. Shtëpia duhet të jetë ideale, duhet të jetë një shtëpi e ngrohtë ku çdokush është I mirëpritur. Puna e një gruaje është të mbajë mirë Nabhin e saj, Nabhin e fëmijëve, të burrit dhe të gjithë njerëzve që vijnë në shtëpinë e saj. Duhet të bëjë një jetë të ngritjes, mirësisë, me natyre religjioze. Duhet të jetë një grua me natyre të butë. Por këto gjëra mungojnë, e vetmja gjë që e merakos është si të kënaqë burrin. Sepse kjo është një nga punët e mëdha për të.

Pra që të mbajmë si duhet Nabhin ne si Sahaja Yogistë duhet të kuptojmë që nuk duhet t’i kushtojmë kaq shumë vëmendje ushqimit. Kjo s’do të thotë të hash ushqim të pisët. Por përfundimisht do të thotë që kur ha ushqim, duhet të shohësh vibrimet e ushqimit. Duhet gjithmonë tu japësh vibrime ushqimit. Hani ushqime që janë të vibruara.

Ushqime të caktuara, psh supozojmë që unë duhet të ha ushqim në një hotel me pesë yje, më pas do të vjellë, gjithmonë vjell. Nëse dikush më fton në hotel, do mendoj që në fillim, “Bobo, tani kam një sprovë”, sepse nuk është gatuar me dashuri.

Kështu thuhet (Marathi [13] ), “Ai pëlqen manaferrat e vogla të Shabari” (përsëri Marathi). Kjo do të thotë që dashuria që shprehet në ushqim është ajo për të cilën duhet të kujdesemi, dhe jo për bollëkun, jo për pamjen e saj dhe aspak për shijen tuaj, por shija e ushqimit duhet të jetë që të këtë dashuri. Lëreni gjuhën tuaj të ndjejë dashurinë. Kjo është shija më e mirë, dhe sidoqë të jetë gatuar - më dashuri gjithmonë ka shije të mirë. Prandaj kur të gatuani, gatuani me dashuri. Kur hani, hani me dashuri. Fjalë të mira personit që e ka gatuar me dashuri dhe mbi të gjitha, thoni bekimet, thoni bekimët tuaja dhe mendoni për të tjerët që mund të mos kenë ushqim sot.

Kjo është Lakshmi Tattwa, është kur dora është kështu, ku jep dhe atje është dora që u jep mbrojtje njerëzve që kanë nevojë për para. Por jo në mënyrën që e bëjmë ne, në mënyrën që amerikanët apo rusët e bëjnë. Ne e bëjmë si Lakshmi, që kjo mbrojtje nuk del nga dora. Jepni pa e treguar më. Thjesht sepse keni për të dhënë dhe në fakt e bëni këtë. Nëse I keni dhënë, siç tha babai Im, dikujt një rupi, vrapo nga ky person sa më shpejt të mundësh me shpejtësinë e 1 milje. Por nëse I ke dhënë 5 rupi, largohu prej tij me shpejtësinë e 500 miljeve. Është shumë praktikë. Kështu duhet të japim.

Kjo është Lakshmi Tattwa, është Cakra Nabhi për të cilën ju kam treguar. Është një Cakra shumë e rëndësishme, sepse sot ju jeni këtu sepse në Cakran tuaj, Mahalakshmi Tattwa ishte zgjuar sepse ju donit të shikonit Zotin. Sepse donit të vinit tek Zoti. Nuk keni ardhur këtu për para. Nuk keni ardhur këtu për asgjë tjetër veç Zotit. Kërkimi juaj është në Zot. Doni të dini të vërtetën rreth Zotit dhe doni të keni Zotin. Ju nuk I vini idetë mbi të, por doni të shihni si Nëna dëshiron për ne të marrim bekimet e Zotit. Pra ju bëheni kështu kur kërkoni dashurinë e Zotit, mëshirën e Zotit.

Lakshmi duhet të jetë I hijshëm dhe Mahalakshmi është Ai që është gruaja e hirshme, është hijeshia tek ju. Hijeshia që duhet të zhvillohet në personalitetin tuaj. Brenda kësaj hijeshie (mirësie) ai ndjen etjen e Babait. Babai, Narayana. Ai don të ketë bekimet e Tij, dhe kështu fillimisht, e vërteta, kërkimi I të vërtetës ngrihet tek ju, dhe kështu ndershmëria e të kërkuarit bekohet kur Kundalini ngrihet. Ajo në fillim ju jep - gjëja e para që ju merrni është e vërteta, duke ndriçuar trurin tuaj.

Kur t’ju tregoj për Sahasrara dhe për Agnya, do ju them si ky tru bëhet një receptor I të vërtetës së fundme, si përhapet e vërteta, ti fillon të marrësh njohuri të vërtetës absolute. Si ky tru kur ndricohet ju jep fuqinë të dini të vërtetën dhe çfarë nuk është e vërtetë, dhe nuk ka alternativë.

Këtë do u them më vonë kur Kundalini do jua përshkruaj në nivelin e trurit. Por për sot mendoj Cakra Nabhi është shumë mirë.

Për të gjithë ne, sidomos për Indinë, Cakra Nabhi është shumë e rëndësishme, se ne duhet të dijmë që Zoti I Plotëfuqishëm, Narayana, Vishnu, është Ai që jep Kshema pas Yoga. Ai thotë “Yoga Kshema Mahatmyam” Ai jep kshema.

Dhe ne mëkatojmë kundër Zotit kur nuk e besojmë se jeta e drejtë, e ndershme dhe e virtytshme do të na japë Kshema-n e premtuar nga Zoti I Plotëfuqishëm. Ti mëkaton kundër Babait tënd, ndërsa në Perëndim ata janë duke mëkatuar kundër Nënës në anën e krahut të majtë, sepse kanë harruar që jeta imorale është një fyerje ndaj Fuqisë Mëmësore të Zotit. Pra të dyja gjërat janë të rëndësishme, qoftë në Perëndim apo Lindje, është e rëndësishme që ne nuk duhet të mëkatojmë kundër Babait dhe kundër Nënës.

Shpresoj që kam provuar t’jua them gjithcka në mënyrë të tillë që ju të mos lëndoheni. Sepse ju të gjithë vini nga vende të ndryshme, lloje të ndryshme jetese, koncepte krejt të ndryshëm, guru tepër të ndryshëm dhe mund të hutoheni. Pra në Sahaja Yoga duhet të lejoni që kjo të funksionojë. Të lejoni dritën t’ju vijë dhe të mos hutoheni, të mos shqetësoheni. Jeni këtu për të kërkuar Zotin dhe jo Thjesht të përsërisni ato që keni ditur deri tani, apo që I keni dëgjuar më parë, apo çfarëdo që keni gjetur. Sepse kjo sidoqoftë nuk ju ka dhënë asgjë. Ashtu si një nga nxënësit e Mi që është oficer madhor Më tha një ditë “Nënë, nuk di asgjë për Gita, nuk di për Rama [14] , Krishna, për asnjë. Unë di për Ty sepse Ti je Ai që më dha Realizimin”. Sigurisht pasi të më njohësh Mua do I njihni edhe ata. Por është më mirë të më njihni Mua tani, sepse Ata nuk janë më këtu. Pra jam Unë Ajo që jam ulur këtu, kështu që më mirë më njihni Mua më parë, dhe më pas do I njihni Ata më mirë se sa I keni njohur.

Pra le të biem në ujdi për këtë pikë: që ju të përpiqeni të kuptoni nëpërmjet Sahaja Yoga. Çdo gjë mund të provohet. Çfarëdo që ju kam thënë është e vërteta absolute, asgjë veç të vërtetës. Por duhet të mos e lejoni veten të detyroheni (kufizoheni) nga ndonjë ide e mëparshme dhe koncept I mëparshëm. Pra jeni mëndje hapur të shihni atë që kam thënë, është Thjesht një hipotezë, le të bëhet një ligj.

Kur e shihni vetë, kur shndërrohet në zemrën tuaj, në vibrimet, kur ju kuptoni dhe gjykoni atë që kam thënë, do të habiteni që Cakra Nabhi do e ndjeni në këto gishta, madje edhe fëmijët do e tregojnë.

Zoti ju bëkoftë të gjithëve!

Faleminderit!

[1] Celiac plexus ose coeliac plexus , I njohur gjithashtu edhe si solar plexus për shkak të rrezatimit të fibrave nervore është një rrjet kompleks nervash vendosur në stomak, në nivelin e mesit të vertebrës së parë.

[2] Aspekt i Zotit si Evoluim (zhvillim).

[3] Tattwa - një element, esenca, parimi, faktor.

[4] Kunder Sahaja Yoga.

[5] Hyjnesha e Nabhit të majtë. Gruha Lakshmi përfaqson gjithashtu edhe shtëpiaken.

[6] Kanali I majtë

[7] Mënyra për t’iu afruar Zotit. Në mesjetë patën përdorim të gjerë sidomos nga Kisha Katolike.

[8] Pati - do të thotë bashkëshort.

[9] Fjalë për fjalë, njeri i cili është lindur dy herë dhe mund të ndjejë brahmananda, apo lumturinë hyjnore. Gjithashtu, kastat më të larta në rangun e kastave të shoqërisë indiane.

[10] Një nga gurutë e hershëm, mësuesi themelues I fesë Sikh– (1469A-1539) Punjab, India.

[11] Vajza e profetit Muhamed, mishërim I parimit të Gruha Lakshmit.

[12] Mishërimi I superegos së Zotit.

[13] Gjuhë e folur nga Shri Mataji.

[14] Misherimi I shtate I Shri Vishnu.

The video is available with subtitles in the following languages: English, Lithuanian, Portuguese, Turkish

Nabhi Chakra, Delhi 1983 1983-01-31

New Delhi (India)

New Delhi (India)